Σαν σήμερα “‘εφυγε” πρόωρα η Μαρία Πολυδούρη.
Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι.
Κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως.
Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη
ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.
Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει
που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά,
κι αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει,
πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.
Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι
κι ανύποπτα περνά μέσ’ στη ζωή.
Κοντά σου όλα γλυκά κι όλα σα χνούδι,
σα χάδι, σα δροσούλα, σαν πνοή.
Είπαμε πως θα καταργήσουμε τα σύνορα
Είπαμε πως θα διαλύσουμε το κράτος
Κι αφήσαμε τους εαυτούς τους ίδιους μας
Μες στο γλοιώδικο περίβλημά τους
Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Μια βολεμένη και ευφυής δικαιολογία
Διατηρούμε την εσώτερη μιζέρια μας
Μ’ επαναστατική φρασεολογία
Τα θλιβερά δεν σπάσαν τα καλούπια μας
Υποχθονιακές ψυχρές προκαταλήψεις
Ύπουλα βράζεις μέσα μας αρρώστια μας
Αγκομαχάς, για δεν το λες να μας αφήσεις
Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Μια ξοφλημένη και ευφυής δικαιολογία
Διατηρούμε την αισχρότερη τη βρώμα μας
Μ’ επαναστατική φρασεολογία
Δύσκολο μονοπάτι σε τραβήξαμε
Ατέλειωτο και δεν σε ξεπερνάμε
Μας μπόλιασες βουβό μ’ απογοήτευση
Κι ίσως ν’ αξίζει μόνο που τολμάμε
Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Σαν ξεχασμένα να τελειώσουν παραμύθια
Παρά τα τόσα όνειρά μας που συντρίφτηκαν
Μες στα συντρίμμια ολοκληρώνεσαι αλήθεια…
Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Μια βολεμένη και ευφυής δικαιολογία
Διατηρούμε την εσώτερη μιζέρια μας
Μ’ επαναστατική φρασεολογία…
Της Επανάστασης | Νικόλας Άσιμος
ΝΤΡΟΠΗ.
Philly Joe Jones | Blues For Dracula
Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο
μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ
είμαι θρεφτάρι μ’ έχουν κλείσει στο σφαγείο
σήμερα εσύ αύριο εγώ
Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα
μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ
πίσω απ’ τον τοίχο πάλι θα `μαστε παρέα
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Που πάει να πει
σ’ αυτή τη γλώσσα τη βουβή
βαστάω γερά, κρατάω καλά
Μες στις καρδιές μας αρχιναέι το πανηγύρι
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο
μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ
είμαι θρεφτάρι μ’ έχουν κλείσει στο σφαγείο
σήμερα εσύ αύριο εγώ
Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα
μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ
πίσω απ’ τον τοίχο πάλι θα `μαστε παρέα
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Που πάει να πει
σ’ αυτή τη γλώσσα τη βουβή
βαστάω γερά, κρατάω καλά
Μες στις καρδιές μας αρχιναέι το πανηγύρι
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Μαρία Ζώη | Το μεσημέρι (Το σφαγείο)
Μίκης Θεοδωράκης | Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Καλογιάννης – Μαρία Φαραντούρη
Απόσπασμα από την ταινία ο Θανάσης στην χώρα της σφαλιάρας.
Τραγούδι: Καιρός να δεις ( Σου είπαν ψέματα πολλά ) | Μίκης Θεοδωράκης | Μαρία Φαραντούρη & Αντώνης Καλογιάννης
Μαρμαρωμένο σε θωρώ πωλιό μου
αγρίμι τω Μαδάρω και δικό μου
περνάς δεν καταδέχεσαι να μείνεις
δεν τα ψηφάς τα δάκρυα εμέ κι εκείνης.
Που πας με τέτοιαν Άνοιξη, καλέ μου
που πας με τέτοιον ήλιο, ακριβέ μου
πριχού να μπεις στον βουλισμένο Άδη
άμε χαιρέτησέ τηνε τη μαύρη.
Κι αν βρεις τη σιδερόπορτα κλεισμένη
από πίσω στέκει εκείνη δακρυσμένη
και μελετά το δρόμο το μεγάλο
να ξεχωρίσει τον δικό σου ζάλο
Μαρμαρωμένο σε θωρώ πωλιό μου | Λουδοβίκος των Ανωγείων
The Prozac Zone 